Mikel Mhatie, 24 jaar, wonend aan het Franjumbuorsterpaed te Marsum. Hij heeft me zijn adres laten lezen want uitspreken was wat lastig voor hem, herkenbaar voor mij. Het deel wat we allebei wel beheersen, is het praten over het wel en wee van alledag.
Mikel woont nu sinds 10 maanden in Marsum en heeft hiervoor in het recreatiepark Onnenstaete in Onnen gezeten, wat eerst een procesopvanglocatie was, maar uiteindelijk een regulier AZC is geworden. Na een kleine 5 maanden is hij terecht gekomen in Marsum en heeft nu zijn “eigen” woning.
Hij is geboren in Admsa in Eritrea. Vanwege de oorlog en het geweld is hij gevlucht richting Soedan, van daaruit is hij naar Nederland gekomen. Hij is alleen gevlucht. Zijn familie is daar. Ook zijn vrouw is daar nog. Ze zijn 3 jaar getrouwd, waarvan ze elkaar ruim 1,5 jaar niet hebben gezien. Hij heeft het hier zichtbaar moeilijk mee. Het contact loopt via whats app en facebook, maar dat levert vaak veel verdriet en gemis op. Ook de onzekerheid over een hereniging is heftig. Mikel geeft aan dat deze processen vaak lang duren en dat je alleen maar kan wachten. Ondertussen gaat Mikel 3 dagen naar het Friesland College en doet daar NT2 onderwijs. Het eerste gedeelte is succesvol afgesloten, hij werkt nu in niveau A2, daarna volgen er nog 2 niveaus. Het is pittig, Nederlands is niet gemakkelijk.
Naast de studie is er weinig om handen om de tijd door te komen en om zijn piekeren te keren. In Eritrea werkte hij zomers op de boerderij en ‘s winters in een garagebedrijf. Mikel wil ook hier ontzettend graag werken, naast zijn studie wil hij zich inzetten waar maar kan. Hij geeft aan alles te willen, schoonmaken, in ’t groen, garage-werkzaamheden etc. Dus in principe is dit ook een verborgen oproep voor eventuele klussen en/of werk of wat iemand nog in de aanbieding heeft. En koken is zijn passie 🙂
Ondertussen heeft Mikel contact mijn zijn vriend, Sahle, (26) ook afkomstig uit Eritrea. “Of hij even langs mag komen”, was zijn vraag. Uiteraard, hoe meer zielen hoe meer vreugd, dan kunnen we ook gelijk kennismaken.
Sahle woont iets langer in Marsum (Faberstrjitte) en heeft een andere reis achter de rug. Hij is via Ter Apel naar AZC Eindhoven gegaan, waar hij 3 maanden verbleef. Vervolgens is hij naar een AZC in Den Haag verhuisd (ook drie maanden) toen naar Bellingwolde (voormalig verzorgingstehuis de Grenshof), alwaar hij 5 maanden heeft gezeten. De verhuizing naar Marsum was (voorlopig) de laatste in de rij.
Ook Sahle is getrouwd en heeft zijn vrouw lange tijd niet gezien. Ook voor hem verdriet en gemis en vooral wachten. Sahle heeft zijn NT2 opleiding bijna voltooid en doet in augustus examen. Daarna gaat hij MBO Handel doen op het Friesland College. In Eritrea studeerde hij iets met “chemie”, waar ik verder geen passende of voor hem kloppende vertaling voor kon vinden.
Beide heren hebben elkaar in Marsum ontmoet en helpen elkaar bij studie en vrijetijdsbesteding. Ze gaan af en toe samen naar Amsterdam, Den Haag of Eindhoven, naar vrienden. Ze hebben een droom om ooit richting het westen te gaan, vanwege de werkgelegenheid en “het bruisende”leven. Marsum vinden ze prachtig, ze zijn hard aan het studeren en goed met hun toekomst bezig, maar de wereld ligt nog aan hun voeten. De uitdagingen van een grote stad trekt ze wel, en dit zal vast en zeker niet hun laatste station zijn.
Maar vooralsnog is het fijn dat de heren zich hier thuis voelen, zich de taal eigen kunnen maken en ontwikkelen, laten we wensen dat ze een hier mooie opstap maken naar een prachtige toekomst met hun vrouwen en andere vrienden en familie.