Laatste update woensdag, 21 augustus 2024
Laatste nieuws
- Oargelmuzyk en TsjerkepaadSneon 24 augustus 2024
- Golden Girls brengen Giethoorn in rep en roer
- Inbraak in de Buorren: getuigen gezocht!
- Geluidsmeetpunt Nij Franjum tijdelijk buiten gebruik
- Nieuwsbrief vliegbasis Leeuwarden
- De bijzondere hobby van Bennie
- Koningin van de Nacht
- Arjan en Mirjam nieuwe bewoners aan de Tramstrjitte
- Marsum gaat ons heel goed bevallen
- Marsumer terug van herstelwerk in Oekraïne
In aflevering 1; het verhaal van Elisabeth Venema uit Huizen
Elisabeth Venema wordt geboren in 1976 op de Skoallestrjitte nr 10. Het gezin bestaat uit heit Jan en mem Klaaske, en de broers Femme en Sjouke. Pake Femme en beppe Akke wonen in de Uniastrjitte.
Voor haar werk als bejaardenverzorgster verhuist Elisabeth in 1996 naar Naarden. Daarna woont ze ook nog in Hilversum, Eemnes en Laren en sinds een jaar in Huizen, op zo‘n 150 km van Marsum. Elisabeth woont samen met haar vriend Roald en dochter Lisanne van 4 jaar.
Na haar opleiding kan Elisabeth geen werk vinden in Fryslân. Ze solliciteert op een functie in Naarden, waar ze ook stage liep, en wordt daar aangenomen. In de zusterflat heeft ze een geweldige tijd. Jong en net uit huis met andere jongeren er een gekke boel van maken. In eerste instantie gaat Elisabeth nog in het weekend met de trein naar huis. Mem kan dan ook even de was doen. Zaterdags stappen in Berlikum en zondags weer terug. Na een aantal jaren verhuist ze voor haar werk naar Hilversum. Ze rondt de opleiding ziekenverzorgende af en een aantal jaren later ook de verpleegkundigenopleiding. Door fysieke belemmeringen kan ze niet lang als verpleegkundige werken. Elisabeth is nu planner-coördinator bij een zorginstelling in Hilversum. Ze is verantwoordelijk voor de inplanning van flexkrachten en voert de sollicitatiegesprekken, functioneringsgesprekken ed. Af en toe kan ze het toch niet laten en werkt dan nog wel eens een ochtendje mee in de zorg.
In haar vrije tijd doet Elisabeth aan hardlopen en ze is lid (en ook bestuurslid geweest) van de Fryske krite FRYSK en FRIJ in Hilversum. In het winterseizoen hebben ze meerdere bijeenkomsten met bijv. toneel, een lezing of een avond vol Fryske muziek. Ze is het jongste lid van de vereniging. Daarnaast is Elisabeth vrijwilliger bij de kinderkledingbank Midden Friesland in Grou. De kinderkledingbank zorgt dat mensen die leven van een minimum hun kinderen toch goed kunnen kleden. Dit werk geeft haar veel voldoening.
Elisabeth komt bijna maandelijks in Marsum. Onlangs nog met dochter Lisanne om te kunnen schaatsen. Op geleende schaatsen van heit Jan die te groot waren, duurde de pret echter niet heel lang. Maar het is ook altijd weer fijn om even bij heit en mem te zijn. Dochter Lisanne zegt pake en beppe. Mail-verkeer is er dagelijks. Haar ouders bezorgen haar elke maand de dorpskrant, zodat ze op hoogte is van wat er zich in haar oude dorp afspeelt.
In haar jeugd gaat Elisabeth veel om met buurmeisje Sytske Sijbesma, ze worden zelfs wel tweelingzusjes genoemd. En verder ook met Hilda Spoelman (buurmeisje), Jenny Rodenhuis ( klasgenootje van Sytske) en Sjoukje van der Weide (samen op de kleuterschool gezeten). Elisabeth gaat niet in Marsum op school, maar naar de christelijke basisschool in Bitgummole. Dat gaf wel eens wat moeilijkheden. Ze weet nog goed dat er een jaar was dat ze niet mee mocht doen aan de spelletjes op Koninginnedag. Uiteindelijk komt dit wel weer goed en wordt het gezin in hun waarde gelaten wat hun geloof betreft. De Venema’s wonen naast de winkel van Kees en Maaike Smits. Daar gaat Elisabeth vaak even naar binnen voor een praatje of om te kijken of ze boodschappen naar oudere Marsumers kan brengen. Of ze haalt een appeltje bij buurman én groenteboer Jan Sijbesma.
Saamhorigheid noemt ze typerend voor Marsum in de tijd dat ze er woonde. “Iedereen stond voor elkaar klaar. Nu is ieder meer op zich zelf gericht. Ik vind het nog soms moeilijk als een buurman niet even groet. Dat was toen in Marsum wel anders.” Ze heeft geen heimwee. “Hier laat je wat en daar begin je wat.” Maar er is ook een kritiekpuntje. “Veel mensen hebben gezegd: ik kom gauw eens bij je in ….. Ze moeten nóg komen. Hierin ben ik best een beetje teleurgesteld. Het aantal kilometers is hetzelfde, als ik nou naar Marsum rijd of andersom. Soms is het lastig dat je in moeilijke periodes niet zomaar even een kop thee bij je ouders kunt drinken. Dat moet je altijd plannen. Ik maak er dan meestal een hele dag van of zelfs meerdere dagen. Lisanne vindt het geweldig om bij pake en beppe te logeren.”
Elisabeth heeft een mooie tijd gehad in Marsum. Vooral de dorpsfeesten vond ze geweldig. Een leuke herinnering is het winnen van de playbackshow. “Maar ook dat de versierde wagen bij ons in huis werd gemaakt. Vier scholen die in de Skoallestrjitte hebben gestaan of nog bestaan werden uitgebeeld.” Elisabeth herinnert zich ook dat iedereen z’n schaatsen liet slijpen bij haar vader. “Het was de normaalste zaak van de wereld, maar het moest vaak wel snel, want als er ijs ligt, moet men schaatsen!” Toen Andries en Renee Fokkema een nest jonge katjes kregen, moest en zou Elisabeth er ook één. Na een blik te hebben geworpen op het jonge spul, was mem uiteindelijk om. “Ik mocht poes niet meenemen toen ik uit huis ging. Mijn ouders konden haar niet meer missen!” Toch zou Elisabeth niet meer terug willen. “Ik merk dat ik echt mensen en bedrijvigheid om mee heen wil hebben. Niet teveel, daarom vond ik het wonen in Hilversum niet zo prettig. Ik vind het fijn om zo af en toe even langs te komen, voor de sfeer en rust. Weer met beide benen op de grond!”
