Het verhaal over de killerkoolmees hakt er letterlijk gelijk in. ‘Worden het dan zombiekoolmezen,’

Het voorbereidende werk betreffende het intropraatje van vandaag valt in het water. Op de afgesproken tijd van 6.00 uur ontbreken er 2 kinderen Voorgesteld wordt om bij de slaapkoppen langs te lopen. Komt op zich goed uit want de te lopen route gaat er langs. Rap de gemaakte vogelzoekkaarten uitdelen en lopen maar. De verslapende ouders zijn toevallig familie van collega vogelwachter Sjoerd die mee op pad is. Hij loopt het laatste stukje er alleen naar toe. In de tussentijd doe ik het verhaal van de koolmees die in wintertijd wel eens een andere zangvogel op de voedertafel pakt en zijn schedel kapot hakt om de voedselrijke hersenen op te peuzelen. De koolmees is dus veel minder lief dan gedacht dan b.v. de kauwen die we van de voedertafels afjagen. Een volgende keer dat het verhaal verteld zal worden komt daar een stukje bij. De zombiekoolmees. Dank voor de humorvolle inbreng.

Hels kabaal
Vogels kijken is vooral vogels horen. Dat valt nog niet mee met een groep van 20 kids die voor het eerst buiten komen, zo lijkt het. De groep groeit, de 2 verslapers sluiten aan. ‘Oh, ze hebben hun normale kleren aan,’ roept 1 van de dames. Incl. nieuwe schoenen. Gelukkig is de wasmachine van mem gewillig. Bij het Poptaslot houden we een luistermoment. Vink, winterkoning en zwartkop. Op de grond een merel en zanglijster die nestmateriaal verzamelen. Waarom bomen scheef staan wordt middels een vraaggesprek besproken. Bij het openen van het linker tuinhek van het Poptaslot komt de vraag of het wel mag want er hangt een verbod bordje. Geen zorgen, er is toestemming gevraagd aan de tuinbaas. Bedankt Jan Kuppens. In de tuin komt er educatie materiaal uit de knapzak en volgen er verhalen over holenbroeders, mollen en spechten. Grappig detail. Op het moment dat de specht aan de beurt is horen we er eentje roffelen en doet een spreeuw de roep van een specht na. Bij het verlaten van de tuin een hels kabaal van een overvliegende nijlgans die wordt geklierd daar een zwarte kraai. Nijlganzen, brutaal als ze zijn, pikken vaak nesten in van roofvogels en kraaien. Dat wordt de nijlganzen niet in dank af genomen.

Allemachtig groot
We brengen daarna een bezoek aan de voortuin. Die is nog niet geopend voor bezoekers maar wij mogen wel een slagje maken. In overleg is de deur gisteravond van het slot gelaten. Bedankt Bert Prins. Een zwartkop zit hier mooi in de top van een boom te zingen. Hoe deze soort aan zijn zang, met ezelsbruggetje, is te onthouden wordt besproken. De fitis laat ook zijn lentegeluid horen en enkele putters vliegen voor ons uit. We lopen onder de allemachtig grote en oude kastanjeboom door richting uitgang. Als we het slot verlaten gaan we rechtsaf richting de kerk.

Luchtgevechten
Bij de kerk volgt het verhaal van de broedende torenvalken in 1 van de galmgaten. De valken maken geen eigen nest en hebben er 1 in beslag genomen van de kauwen die hier ook broeden. Dat ging niet zonder slag of stoot. Spectaculaire luchtgevechten gingen er aan vooraf. Torenvalken bepalen zelf naar gelang het voedselaanbod (muizen) hoeveel eieren er worden gelegd. Ondanks dat de muizenstand laag is heeft mevrouw torenvalk toch 6 eieren gelegd. Te zien op een foto van Jan Kuppens. Bedankt Jan. Het verschil tussen man en vrouw torenvalk wordt doorgenomen met fotomateriaal waarna door wordt gelopen richting café. Juf Lara vraagt zich af hoe een tjiftjaf klinkt en wordt op haar wenken bedient. In de tuin van Kolf zingt een tjiftjaf zijn eigen naam. Het beestje wordt in stilte voor zijn medewerking bedankt.

Druk bokkend
Bij het eerste de beste hekwerk gaan we het weiland in. Dit perceel behoort bij de nabij gelegen boerderij van Familie van der Meulen. De kinderen zwerven uit als hokkelingen (jong vee) die voor het eerst van het jaar uit de stal mogen. Nadat ze weer bij elkaar zijn gedreven kunnen ze gaan vissen. Daarbij gebruikmakend van visnetjes inclusief emmers en vergrootglaspotjes. De uitleg over waterbeestjes en opdracht slaagt niet geheel vanwege een overdosis aan enthousiasme. ‘Oké dan, ga jullie gang.’ Nu de kinderen bezig zijn kan ik mijn andere functie oppakken. Foto’s maken voor het verslag van deze dag. Lara, Sjoerd en ikzelf lopen er bij langs om te kijken wat de kinderen vangen. Kleine visjes, bootsmannetjes, poel- en posthoornslakken, watertoren, heel veel watervlooien en een waterspin. Een mooi gekleurde nieuwe schoen verandert van kleur als het even wordt ondergedompeld in de blauwe drek van de sloot. Vanaf de boerderij komen koeien naar buiten die druk bokkend en loeiend de aandacht trekken. Na een half uur is het tijd om het materiaal te verzamelen en door te lopen naar de boerderij. Het vismateriaal is gehuurd via het NME centrum in Damwoude. Bedankt Marjolein Staal.

Overwinning
De kinderen verdwijnen in de loopstal waar nog meer koeien staan. Het lukt om 1 van de kinderen mee te krijgen de stal in waar hij aanvankelijk niet in durft vanwege die enge beesten. Een overwinning. Haaije en zijn dochter Hiltje komen erbij en ook de vrouw des huize komt met 3 honden aanlopen. In de stal vertelt Haaije over het reilen en zeilen op de boerderij alvorens we een andere stal inlopen waar kalfjes en geiten staan. Het is rond 8-en. Hoogste tijd om te gaan eten. Er is een zithoek gecreëerd waar de kinderen kunnen zitten. Bedankt Haaije, Hiltsje en Teartske. Sjoerd heeft de boodschappen geregeld en naar Sandra Sybrandy gebracht. Daags ervoor zijn de eieren al gekookt. Zij verzorgt samen met Germ Dijkstra het ontbijt in de boerderij vanochtend. Er is genoeg voor iedereen. De kinderen zijn er stil van. Bedankt Sandra en Germ.

Ploppende laarzen
Via het fietspad vervolgen we onze weg naar de boerderij van de familie Aalbers. Halverwege stoppen we even bij een pas uitgekomen meerkoetnest. De nog piepkleine kuikens zitten bij moeders onder de vlerken. Er wordt gekeken in de boerderij bij de nestkast van de kerkuil. Die is leeg helaas. In de het schuurtje naast de boerderij zitten enkele boerenzwaluwen met nest. De kinderen hebben in het naastgelegen slootje een dode vis gevonden. Het detailvolle verhaal over de boerenzwaluwen laten we voor wat het is en gaan het weiland in. Sjoerd zijn verhaal over weidevogels moet worden onderbreken vanwege een jagende bruine kiekendief. Als Sjoerd door wil gaan onderbreek ik hem nogmaals. Aan de alarmerende boerenzwaluwen is te horen dat er een rover in de buurt is. En ja hoor. Een zeldzaamheid, een boomvalk. De overvliegende valk wordt door zwaluwen op de huid gezeten. Sjoerd gaat verder en beland bij het predatieverhaal van weidevogels waarop in kan worden gehaakt middels een meegebrachte dode wezel. Bij het vervolgen van onze weg door het weiland moeten we wachten op 1 van de kinderen. Tim zit vast in de blauwe drek. Voorzichtig doch met kracht wordt hij er uitgetrokken en ploppen zijn laarzen los uit de zuigende drek. Niks te danken, Tim.

Wonderlijk tafereel.
Op gepaste afstand wordt een scholekster nest bezocht. Net als voorgaande jaren wordt er al geruime tijd gevraagd waar de polsstokken liggen. ‘Even geduld, we zijn er bijna.’ Op het laatste stuk ernaar toe zien we een wonderlijk tafereel. Een kauw heeft een veldmuis te pakken. Waarschijnlijk was die al dood en overgenomen van b.v. een verstoorde roofvogel. De kauw wordt vervolgens door ons verstoord en nokt af. De muis wordt opgehaald door 2 mannenbroeders om te showen aan de klasgenoten. Er wordt enigszins huiveringwekkend op gereageerd. Bedankt jongens.

Waterpret
Eindelijk is het dan zover. Polsstok springen. Nadat het voor is gedaan mogen ze zelf los. Natuurlijk waren de verhalen en foto’s van voorgaande edities al in de rondte gegaan. Het duurt niet lang of het merendeel is nat. Zoals vrijwel elk jaar is wel iemand die de polsstok naar de overkant zwiept maar niet kijkt of dat ook slaagt. Deze keer is Tim degene met pech. De polsstok komt terug en valt op zijn hoofd. Juf Lara “to the resque” om te troosten. Opvallend detail is dat enkele “stoere” boys die tijdens de wandeling nog het hoogste woord hadden nu aan de kant staan en in zijn geheel niet meedoen. Dat is nog niet eerder gebeurd en moeten de jongens vast een tijd lang aanhoren. Heel erg lang laten we de waterpret niet duren want zo warm is het niet. De polsstokken waren de avond voor de happening al ter plaatse gebracht. Bedankt voor de hulp Wouter Zondervan. Er zijn 3 polsstokken ter beschikking gesteld. Bedankt Benny Bijlsma, Wietze Geertsma en Andries Fokkema.

Kletskledder nat wordt rond de klok van 10 het laatste stuk naar school afgelegd met de polsstokken tussen hen in. Lekker warm douchen en de stinkende kleren in de was. Zelf lopen we met Lara mee voor een bakje koffie/thee in school waar Sjoerd en ik als dank een presentje krijgen. Het werkt van 2 kanten. Bedankt dat we als Vogelwacht de gelegenheid kregen om de kinderen van groep 7 en 8 te laten ruiken aan de natuur in hun directe omgeving. Wie weet pikken ze er iets van op. Misschien niet direct , misschien als ze ouder zijn. Respect voor de natuur en de beleving van al het moois wat groeit en bloeit, daar kun je alleen maar dankbaar voor zijn.