Prachtige warme dagen hebben we vorige maand gehad, waarbij je de van het dak dood vallende mussen soms moest zien te ontwijken.
Maar toen ik voor een afspraak aanbelde bij de familie Van Til , regende het onophoudelijk. Dat schijnt er met de langzaam intredende opwarming van de aarde bij te horen de komende jaren. Grotere extremen zijn ons beloofd en met de zomerstorm (volgens kenners een hele zware voor de zomer) nog in herinnering moeten we ons beseffen dat ook Marsum zich moet gaan opmaken voor veranderende omstandigheden de komende jaren.
Maar voorlopig, toen Greetje en ik op bezoek gingen bij Richard, Nicole, en hun dochter Joyce van Til in de Tramstrjitte, leek het al weer veel vriendelijker en werd er prachtig weer voorspeld. En daar krijgen we natuurlijk nooit genoeg van!
We werden hier weer vriendelijk ontvangen door het hele gezin plus huisdieren en ook hier treffen we een klussende heer des huizes aan. We mochten meteen even een blik werpen in de in aanbouw zijnde keuken en begrepen dat er ook al heel wat gebeurd was, maar dat er nog heel wat op het programma staat.
Richard vertelt ons dat hij klussen leuk werk vindt en gezien zijn vrouw kostwinster is, hij er ook de tijd voor heeft. Zo zijn de taken al jaren tot ieders tevredenheid verdeeld. Enkele maanden geleden kwamen ze hier vanuit Berlikum te wonen in het huis van de familie Rodenhuis. Iedereen die al eens een praatje gemaakt heeft met de Van Tils hoort direct dat hun roots niet in Friesland liggen. We horen een duidelijke zachte G. Richard vertelt dat ze allemaal uit Limburg komen en ongeveer acht jaar geleden naar Friesland zijn verhuisd. Familie woonde hier en ze vonden de weidsheid van Friesland prachtig!
Nicole kon het met wat hindernissen zo regelen dat ze al vrij snel een baan kreeg hier en zo kon er vanuit het overigens heel gezellige Maastricht verhuisd worden naar, jawel Fryslân!!
Heel wat anders opper ik, maar.. zegt Richard wiens ouders een café hadden in Maastricht dat hij in zijn jeugd al vele malen is verhuisd en dat het Maastricht uit zijn jeugd ook erg veranderd is. In ieder geval na acht jaar verveelt onze mooie provincie hun nog lang niet. De taal beheersen ze passief, ze kunnen het prima verstaan en ze zijn dolblij met hun eigen huis. Dochter Joyce gaat naar de Havo Montessori in Leeuwarden en hoopt spoedig wat in te burgeren. Ze is heel blij met haar mooie grote kamer en de stad in de nabijheid is voor haar natuurlijk heel mooi!
Nicole verteld dat ze nog niet zo veel tijd hebben gehad om zich met het dorpse leven te bemoeien. Natuurlijk kost verbouwen veel tijd en bovendien werkt ze in ploegendiensten in Bitgum. Dat is erg intensief en in combinatie met het gezinsleven en het verzorgen van nodige kleinvee heeft ze daar haar handenvol aan. Maar zeggen ze; een ieder is hier altijd welkom, we zijn een gastvrije Limburgse familie, alles kan altijd mee-eten of blijven slapen en koffie, een wijntje, een praatje (ook in het Fries) alles vinden ze heel gezellig. Met zo’n instelling moet het wel gaan lukken in Marsum en zeggen we wederom “Wolkom” !
Het zonnetje breekt door, ik ga gauw het terras op..