Laatste update maandag, 9 september 2024
Laatste nieuws
- Merke: optocht vrijdagavond
- Merke vrijdagmiddag: linedancing en bingo
- De Waarme Húskeamer groot succes
- Vordering verbouwing dorpshuis
- Genealogie onderzoek
- Tsjerkenijs hjerstmoanne (september)
- Stem op de Vogelwacht en KV Foarút
- Pôlestam helpt medicijnman Lallo
- Bril verloren
- Magische voetbalsfeer in feesttent
Het wil maar niet vlotten
De Fyra is een hoofdpijndossier geworden. De JSF is dat al jaren. De beloofde gouden bergen ten spijt..
Half januari verscheen een rapport van het Amerikaanse ministerie van defensie. Het is nog erger dan de sceptici al dachten. Er hadden nu al honderden gevechtsklare toestellen moeten zijn. Maar na 20.000 tests zijn ze nog maar op een derde van het aantal testvluchten en de software zit nog maar op 20%. Een paar voorbeelden van de problemen.
- Hij is te zwaar. De JSF zit nu minder dan 1% onder het maximale contractgewicht voor 2015 terwijl er nog veel toegevoegd moet worden. Deze extreem kleine marge is oa behaald door veiligheidskleppen weg te laten. Hierdoor is het gewicht verminderd (kilootje hier, kilootje daar), maar de veiligheid en betrouwbaarheid zijn met 25% verslechterd. Ook zijn onderdelen lichter uitgevoerd, maar nu merkt men dat deze onderdelen (die al in productietoestellen zitten!) veel te snel scheurtjes vertonen.
- Omdat het toestel minder presteert dan gehoopt, zijn de eisen mbt acceleratie en wendbaarheid verlaagd. Eerder werd het vliegbereik al verkleind. Zo krijgen ze toch een toestel dat aan de eisen voldoet, zeg maar.
- Hitte is een probleem: de speciale coating op de staartvlakken bladdert af, het grote informatiescherm in de cockpit trekt krom.
- De helm waarin alle informatie aan de piloot getoond wordt werkt te traag en onnauwkeurig.
- De ontwikkeling van de missiesoftware verloopt traag. Daardoor is het eigenlijk alleen mogelijk om wat rondjes te vliegen. En de problemen worden nog groter als alle systemen geïntegreerd moeten worden.
- De JSF kan niet binnen 50 km van een onweersbui vliegen
- De gebruikskosten zijn een veelvoud van de F-16 en helemaal t.o.v. de Saab Gripen NG
De belangstelling wordt snel kleiner:
Turkije heeft zijn order voorlopig in de ijskast gezet. In Canada is het publiek/parlement zo ernstig misleid, dat de hele selectieprocedure over moet. Korea moet lachen om de enorme prijs en zegt dat ze regelmatig zelfs F-22’s op hun radar zien (en die zijn nóg ‘onzichtbaarder’ dan de JSF…). Italië wil zijn deelname aan het project herzien. Australië koopt toch maar een aantal Super Hornets en halveert zijn order voor JSF’s. En terecht: moderne oorlogsvoering met bemande vliegtuigen gebeurt steeds meer met ‘intelligente’ wapens. De JSF kan die de komende 10 jaar nog niet gebruiken, en dan
alleen nog uitwendig dragen. Alle andere moderne straaljagers zoals de Saab Gripen, kunnen deze wapens prima gebruiken. En de uitgebreide informatie- en datalinksystemen en geavanceerde helm waar ze bij Lockheed zo trots op zijn werken nog lang niet. Maar wel bij de andere toestellen.
Zelfs in de VS zijn grote protesten vanwege het lawaai dat een veelvoud is van de F- 16.Typerend is dat alle ‘grote bekende’ voorstanders op de loonlijst staan van Lockheed. Zo ook het Nederlandse NLR die zegt dat het wel meevalt met het geluid. Blijkbaar is dat nodig.
En nu moet ook nog een gedeelte van de testtoestellen aan de grond blijven…
Hoe lang blijven mensen nog geloven in de praatjes van een bedrijf dat bij dit project al 12 jaar zijn beloftes niet nakomt, de specificaties naar beneden bijstelt, eigenschappen gewoon niet kan waarmaken, blijft uitstellen, de prijs laat oplopen, politici en topmensen uit het bedrijfsleven niet bestaande gouden bergen belooft..
Zelfs als Nederland kiest voor een klein handjevol JSF’s zullen de laatste van onze F-16’s nog tot 2030, ja, nog 17 jaar, in dienst moeten blijven, met de bijbehorende enorme kosten en twijfelachtig operationeel nut.
Ik voorzie (nog steeds) een parlementaire enquete als Nederland hiervoor kiest. Hoe eerder hoe liever.
ing. P. Pasveer
