“Ik ben geboren op 6 december 1971 in Leeuwarden als zoon van Hedzer en Alie Castelein. Ik heb nog een oudere zus, Marijke. M’n hele jeugd bracht ik in Marsum door. M’n lagere schoolcarrière liep nog via een bijgebouw van It Swellenêst tot De Pôlle. Ik herinner me het meeliften met meester Schalkwijk, wanneer die naar school scheurde.
Van jongs af aan ben ik altijd bezig geweest met voetballen, schaatsen, gymnastiek en kaatsen. Maar het mooiste was het land in om te eierzoeken, te vissen en te polsstokspringen. Ik was veel te vinden op de boerderij van m’n familie. Later was de lagere landbouwschool in Leeuwarden dus een logische keus. Daar ging ik heen op de brommer (Zundapp), die volgens de politie veel te hard ging.
Na de middelbare landbouwschool was er geen kans boer te worden. Dus koos ik een andere richting. Het werd kraanmachinist in de weg- en waterbouw. Ik werkte in heel Nederland en Duitsland. Tussentijds was er nog negen maanden militaire dienst, bij de genie in Vught.
Op mijn 25ste wilde ik wel eens in Amerika kijken. En ik reisde via Mexico, Canada, Fuji en Nieuw Zeeland naar Australië. Na 2,5 jaar kwam ik weer terug op de Marsumer Merke, waar The Jugglers ‘De Clown’ nog voor me speelden.
In Mexico trof ik voor het eerst mijn vrouw Hiromi, en drie jaar later spraken we weer af in China. Daarna hebben we nog 25 landen afgereisd tussen Nederland en Japan, om daarna in Tokio werk te vinden en te trouwen.
Ik ben inmiddels al 13 jaar aan het werk als voorman in de bouw. Het is een hele verandering, van de 1200 inwoners van Marsum, naar de 13 miljoen in Tokio. Waar wij wonen is het redelijk rustig en kan ik af en toe het gras ruiken bij de rivier in de maitiid. De winters zijn hier mild, de zomers heet met zo’n 35 graden. Er zijn regenseizoenen, tyfonen en aardbevingen, waarvan de grootste 5 jaar terug. Onze dochter Sally is nu 8 jaar oud en gaat naar de lokale school vlak om de hoek. Frysk spreekt ze niet, alleen Japans en Engels.
Het leven in Japan bevalt erg goed, hoewel de taal erg moeilijk is. Er zijn niet zoveel mensen die Engels spreken. Veel buitenlanders zijn er sowieso niet. Wel zijn er veel kinderen die vaak “HELLO” zeggen.
Opgroeien in Marsum was erg fijn, maar of ik er weer terugkom weet ik niet. Er zijn zoveel mooie plekken waar ik wel zou willen wonen. Maar voor nu is Japan mijn thuis.”