Laatste update maandag, 7 oktober 2024
Laatste nieuws
- Nieuwe verlichting ijsbaan
- Boot blokkeert trailer helling
- Koffie inloop ochtend
- Opendag Stal Fan It Fjildhûs
- Digitale nieuwsbrief vliegbasis Leeuwarden oktober 2024
- Blij met hun nieuwe plek op Tramstrjitte 31
- Dennis en Susanne blij met hun nieuwe plek op Tramstrjitte 31
- Afscheid van Janny als doktersassistente
- Zonnepark bij vliegbasis kan doorgaan
- Soos 55+ Marsum
Nederland is mooi, Marsum nog mooier
“De inwoners van Marsum zijn vriendelijk en leuk. Ze groeten elkaar op straat. Ze lachen. Je merkt dat velen zich gelukkig voelen. Een goede omgeving om onze dochter te laten opgroeien”. Mooie woorden van een buitenstaander die zich in Marsum is gaan vestigen. Petru Dumitru, zijn vrouw Marina en hun dochtertje Anastasia (1 februari wordt zij 3 jaar) zijn op de Skoallestrjitte gaan wonen. Wie zijn zij en hoe komen zij nu in Marsum terecht?
Petru (1986) is in Boekarest in Roemenië geboren. Daar is hij opgegroeid, verbleef veel bij zijn grootouders en had veel dieren. Hij volbracht daar de Highschool. Hij trad op zijn 18e in de voetsporen van zijn vader die bij General Electric werkte. Onderdelen voor vliegtuigmotoren fabriceren. Na twee jaar vertrok hij met zijn vader naar Finland. De verdiensten waren daar beter. Hij bleef de techniek trouw, hij werkte waar zijn bedrijf hem nodig had. Hij werkte niet alleen in Europa, maar ook in Azië (Thailand, Cambodja “very nice country”), Afrika (Marokko en west Sahara) en Australië. Petru was de laatste jaren actief in het bouwen van windturbines. Hij werkt nu al zo’n 8 jaar voor Siemens. Via “online conversation” leerde hij zijn vrouw Marina kennen. Zij woonde in Kirgizstan in centraal Azië. Na zijn werk in Thailand vloog Petru naar haar toe voor een verdere kennismaking. De leefstijl in het oosten en Marina in het bijzonder, trok Petru wel.
Toen Marina geboren werd was het land nog onderdeel van de USSR. In 1991 werd het onafhankelijk. Marina speelde als meisje piano en deed aan klassieke dans. Vijf dagen per week zwom ze ’s morgensvroeg voor schooltijd. Haar voorliefde voor zwemmen is ook nu volop aanwezig. Ze heeft haar dochtertje Anastasia al aangemeld voor zwemles in Leeuwarden. Op haar 14e verhuisde ze naar Transnistrië, in zuid oost Europa, grenzend aan de Oekraïne. Haar grootouders werkten hier in fabrieken, haar oom vertrok een paar jaar later en haar ouders volgden een paar jaar later. Hier volgde ze de Highschool en een paar jaar universiteit, waar ze een financieel-economische opleiding deed. Ze werkte in een supermarkt en werd moeder van een zoon vanuit een eerdere relatie. Het ouderschapsverlof is veel langer dan in Nederland. Ze bleef 1,5 jaar thuis voordat ze weer aan het werk ging bij een kinderopvang. De relatie met Petru deed haar verhuizen naar Roemenië. Drie jaar geleden werd Anastasia geboren. Ze werkte in Boekarest in een kinderopvang.
Petru werkte vorig jaar voor Siemens in Duitsland, in november kreeg hij een nieuwe werkplek aangeboden. Bij de windmolens van Friesland-windpark in het IJsselmeer. Vanuit Breezanddijk met de boot naar de windmolens toe voor onderhoudswerk. Bij harde wind blijft hij aan de vaste wal. Van hotel naar hotel, want een vaste woonplek was er niet. Petru was op zoek naar een meer huisachtige situatie en vond dat in een B&B in Marsum. Hier kon hij een paar weken blijven. Een eigen huis vinden is niet makkelijk. “Er zijn tientallen wachtenden voor u”. Petru was dan ook heel gelukkig toen hij een plekje aan de Skoallestrjiite vond. Tijdens de kerstvakantie reed Petru naar Roemenië. Bijna non stop; hij deed alleen een hazenslaapje. Aangekomen bij de Roemeense grens is de reis nog maar op de helft voor wat betreft de reistijd, er zijn daar geen vierbaanswegen. Twee weken later reed hij terug met Marina en Anastasia, in drie dagen, in een afgeladen auto. Veel lieten ze achter om hier een nieuw leven op te bouwen.
Voor Marina was het helemaal nieuw. Ze had op internet al gekeken naar Marsum, maar in werkelijkheid vond ze het nog veel mooier. “Je kijkt uit het raam en ziet een vaart en een weiland met een pony. Dat is in Boekarest niet gewoon. Daar heb je wel hele mooie parken, maar daar moet je naar toerijden. Je hebt dat niet naast je huis. We hebben snel een fiets gekocht met kinderzitje. Zo leer ik de omgeving kennen”, vertelt Marina in het Engels. Petru en Marina willen beiden de Nederlandse taal leren, maar ze weten dat het niet gemakkelijk gaat. “Straks kan Anastasia het nog eerder dan wij”, lachen beiden. Anastasia is al twee keer naar peutergymnastiek geweest. “Je merkt hoe makkelijk kinderen met elkaar communiceren. Begin februari gaat ze naar de peuterschool. Ze is daar aan toe. Ze heeft veel behoefte om met andere kinderen te spelen”. Marina zegt het contact maken met andere moeders wel moeilijk te vinden. “Ik ben best een beetje verlegen. Gelukkig heb ik al een paar moeders gesproken. Dinsdag is Anastasia jarig. Ik weet niet hoe verjaardagen hier gevierd worden, maar ik heb al een paar moeders uitgenodigd. Wat zou het leuk zijn als Anastasia op haar 3e verjaardag bezoek krijgt van een paar kinderen”.
Marina heeft zich al aangemeld bij de damesconditiegroep van de gymnastiekvereniging. Petru gaat zich aanmelden bij een sportschool in Leeuwarden. Hij werkt vier lange dagen per week, maar in zijn drie vrije dagen wil hij graag vrijwilligerswerk doen in het dorp. “Als er een paar handen nodig zijn, dan kunnen jullie een beroep op mij doen. We zullen het hier stap voor stap moeten opbouwen en de tijd moeten nemen om alles hier te leren kennen, maar voelen ons hier nu al welkom en “very happy”.
Foto: G. Verf
