Laatste update donderdag, 12 september 2024
Laatste nieuws
- Zonnepark dorpen kwestie van lange adem
- Waadhoeke fietstocht
- Voortgang aanleg glasvezelnet Delta
- Merke: optocht vrijdagavond
- Merke vrijdagmiddag: linedancing en bingo
- De Waarme Húskeamer groot succes
- Vordering verbouwing dorpshuis
- Genealogie onderzoek
- Tsjerkenijs hjerstmoanne (september)
- Stem op de Vogelwacht en KV Foarút
Nije Buorlju: Harold en Sanne
In april 2020 kwamen Harold Westerlaan en Sanne de Vries wonen op de Skoallestrjitte 14. De woning waar generaties lang de familie Kuperus woonde. Eigenlijk kunnen we ze niet eens meer “nieuwe” bewoners noemen, maar eerder durfden we niet langs te komen. Zichtbaar was dat ze al hun vrije tijd in de verbouwing van het huis staken.
Verbouwen
En dat was nodig ook, zeggen Harold en Sanne. “Gelukkig houden we beiden van verbouwen, maar dat moest ook wel bij dit pand. Het was gedateerd en vroeg echt om veel aandacht. We hadden vooraf al een verbouwperiode van ca. twee jaar ingeschat. Die tijd hebben we zeker nodig. Beneden hebben we de woonkamer gestript en vernieuwd. Het hoogteverschil hebben we weggewerkt. We hebben een nieuwe keuken en badkamer geplaatst. De keuken konden we als showroommodel heel voordelig op de kop tikken bij Keukencentrum Marsum. Gelukkig hadden we de bouwmogelijkheden, want het pand heeft veel meer ruimte dan wat je vanaf de straat ziet. Vroeger zat er nog een stal achter voor zes koeien (vier koeien en 2 stieren, verbetert Sanne) en daarachter was nog een stalruimte voor 2 paarden. De koeienstal is nu de badkamer geworden. We hebben nog stalruitjes gebruikt als spiegels om in de sfeer te blijven. Sowieso wilden we niet teveel aan het uiterlijk veranderen. De oude uitstraling wilden we behouden. Soms was het wel puzzelen voor ons. Onze smaken verschillen nogal, het vergde vaak wel tijd om eruit te komen wat we beiden mooi vonden. Gelukkig hebben we die smaakoverlap gevonden”.
Werk
Harold is uitvoerder bij Kimsma bouwbedrijf bv Leeuwarden. Hij weet dus goed wat hij verbouwt. Hij is overal werkzaam, door hele land. Laatste tijd gewerkt in Coevorden, Hoogeveen, Rotterdam en Amersfoort. “We zijn gespecialiseerd in het bouwen van zorgcomplexen voor dementerenden. Daar is veel vraag naar. Het is een gewild concept”. Daarvoor werkte Harold in de woningbouw. Zijn hele leven heeft hij in Damwâld gewoond. Hij had vooraf nooit gedacht dat hij in Marsum zou gaan wonen. Wist amper van het bestaan af.
Sanne is nu veearts. Ze gaat bij de boeren langs. Ze werkt in de veeartsenpraktijk Leeuwarden in Goutum. De praktijk heeft nog Marsumer roots, want de praktijk van Tigchelaar is destijds overgenomen door deze praktijk. En vult Sanne aan, we verwijzen nu ook door naar de Marsumer dierenartspraktijk van Douwe Dijkman bij specifieke klachten bij paarden. Onze praktijk richt zich het meest op koeien, geiten en schapen. Vaak eerst spreekuur in Goutum van 8-9 uur en daarna het werk verdelen en langs de boeren. “Heerlijk werk, lekker veel buiten, lekker vrij, aardige boeren; klanten, maar tegelijkertijd zie ik het als collega’s. Je moet het samen doen. Het maakt de werkdag mooi. Veearts was vooral een beroep met veel mannen, maar dat is straks snel verleden tijd. Nu zijn 90% van de studenten vrouwen”. Sanne komt oorspronkelijk van Driezum, niet zover van Damwâld. Haar broertje was de beste vriend van Harold. Zo leerden ze elkaar kennen. Ze hebben ook beiden op het Dockingacollege in Dokkum gezeten. Sanne deed gymnasium, Harold de havo.
Huiskeuze
Harold was al lange tijd op zoek naar een woning, het liefst een oude, waar veel aan te verbouwen was. “Als je een nieuw huis koopt, dan wil je het toch weer maken zoals je het zelf wilt. Ik ken mezelf, dan sloop ik alles er weer uit. En dat is zonde in een net verbouwd huis. Dan kun je beter opnieuw beginnen. Dit huis viel dus ook zeker niet tegen. We wilden het toch strippen en opnieuw opbouwen. Dat was hard nodig ook. Het was slecht geïsoleerd tegen de warmte. Er zat schimmel in, de vloer was voor een deel verrot, etc., dus net een huis voor ons”, lachte Harold. “Het vroeg wel om een goede planning, want we woonden erin tijdens de verbouwing. Twee maand zonder keuken is wel behelpen. Koken op campinggasstel, verlichting met zo’n lichtslang, ach het is behelpen, maar voor een tijdje wel te doen”.
Het duurde wel even voordat Sanne ook naar Marsum wilde. Ze wilde geen woonplek kiezen. Eerst haar opleiding in Utrecht afmaken en werk vinden en dan de nieuwe woonplek kiezen. En dat werd dus Marsum. Een mooie locatie voor beiden. Harold is via de A31/N31 snel op pad, vanuit Damwâld moest je eerst altijd een tijd rijden om Leeuwarden te passeren.
Hobby’s
Hobby’s hebben beiden ook. En u raadt het al, op de eerste plaats staat: Verbouwen. Nodig ook, want boven moet er nog wel wat gebeuren. De slaapkamers vragen ook om vernieuwing. Harold helpt zaterdags een vriend nu met verbouwing. “Hij hielp ons ook. Daarnaast mag ik graag met een vriend crossen met onze terreinauto. Het liefst bij zandputten. Het aantal locaties wordt steeds minder. Na het ongeluk in Haaksbergen mag het niet meer overal. En na de tijd altijd sleutelen, want er gaat altijd wel iets kapot. Verder mag ik graag bootje varen met mijn speedboot en vissen. Dat laatste ben ik vorig jaar maar drie keer aan toegekomen”.
Sanne heeft een bijzondere hobby. Ze mag graag touwtrekken, het gaat met gewichtsklasse, anders was ze met haar 1.60 m vast onder de maat. “Het is als vrouwensport onderbelicht, niet populair. In Deinum zijn ze er actief mee bezig. Die doen landelijk best goed mee. Ik ben daar de enige vrouw. In heel Friesland kunnen we net 1 vrouwenteam maken. Het is nu 1 keer per week trainen, maar als we aan competitie meedoen soms wel 2-3 keer per week. In 2019 mocht ik meedoen aan de WK in Ierland. Ik mocht daar de Nederlandse oranjekleur dragen, nadat ik meegedaan had met selectiewedstrijden met 36 Nederlandse vrouwelijke kandidaten. Gelukkig bleef ik voor het WK-team over. Verder kook ik graag. Als ik een kerstmaaltijd mag maken voor de familie ga ik helemaal los”, lacht Sanne. “Natuurlijk vrienden ontmoeten is altijd leuk, maar de eerlijk is wel dat ik door 7 jaar studie in Utrecht ook vriendschappen heb laten verwateren”.
Marsum
“We vinden Marsum een leuke nieuwe woonplek. Van de vliegtuigen hebben we gelukkig niet zoveel last, omdat we overdag meest weg zijn. Maar bij de F-35 merken we wel dat de kopjes trillen in de kast en dat de kat angstig wordt. Dat laatste is bijzonder, want onze kat is nergens bang voor, niet voor zware geluid van transportvliegtuigen en ook niet voor vuurwerk. Soms doet het F-35 geluid zeer aan de oren als je buiten bent. De kontakten hebben we nu alleen nog maar in de buurt gehad. Door de verbouwing en de Corona hebben we nog geen feest mogen meemaken. De Marsumer kermis staat goed bekend, hopelijk ontmoeten we later nog meer dorpsgenoten. We zijn wel van plan om, als de verbouwing is afgelopen, de buren uit te nodigen. Ze kunnen dan zien hoe het geworden is. Best veel mensen lopen hier voorbij en kijken dan naar binnen, benieuwd naar hoe het geworden is. Hopelijk kunnen ze het later bekijken. We kunnen hen dan in elk geval vertellen, dat het ons hier prima bevalt”.
