Vanavond lieten de vrijwillige brandweerlieden van ons dorp de sirenes loeien. Sjoerd Hovenga dacht na zo’n 25 jaar stilletjes afscheid te nemen van zijn geliefde korps. Hij had zich vandaag al uit de whatsapp-groep teruggetrokken en hoopte op weinig ruchtbaarheid. Maar toen hij vanavond de sirenes hoorde aankomen wist hij dat dat niet zou lukken. “Daar was ik al bang voor”, verzuchtte hij toen de wagens voor kwamen rijden.
De brandspuit droeg aan beide zijden een spandoek; “Noch ien kear troch it doarp mei in soad lûd, wat in topper is ùs Sjoerd! Op de kar achter de tweede brandweerwagen “mocht” Sjoerd plaatsnemen. Veiligheid staat bij de brandweerlieden voorop natuurlijk dus Sjoerd moest wel een helm op, met zwaailicht!
Na een tocht door het dorp, waarbij diverse Marsumers waaronder zijn moeder hem toezwaaiden, was het nog niet gedaan. Er diende eerst een opdracht door hem te worden uitgevoerd. Welke? Dat is geheim, maar het is wel duidelijk dat er nog “nageblust” gaat worden in de kazerne. Na de vele honderden keren die Sjoerd ingezet is in de afgelopen jaren, is hem dit van harte gegund.