In de bakkerswinkel de Bôlekoer maken we kennis met een nieuw Marsumer. Waar moet je ze ook anders tegenkomen. Ze stelt zich voor als Petra Landstra en ze vindt het prima om direct een afspraak te maken voor een nadere kennismaking. Openhartig vertelt ze over haar zelf en over zaken die haar bezighouden. Ze houdt er van om mensen te ontmoeten.
Sinds september woont ze in een woning van Wonen NW Friesland, vlakbij Nij Franjum. Haar dreadlocks laten zien dat ze ook buitenlands bloed heeft. “Dat klopt, mijn vader was Afrikaans, mijn moeder Nederlands. Ik ben geboren in de stad Groningen uit een gezin met vier kinderen. We hebben tijdje gewoond in respectievelijk Roode School, Den Haag, Rotterdam en op mijn elfde kwamen we in Leeuwarden te wonen. In de wijk Heegterp. Die heeft een bepaalde naam, maar ik ben dankbaar dat ik daar ben opgegroeid. Ik leerde verschillende nationaliteiten waarderen (alles leeft daar) en de rechtuit-rechtaan manier van praten, lag me steeds meer. Ik kreeg ook steeds meer compassie met mensen die het lastig en moeilijk hebben. Het bracht me er misschien ook wel toe dat ik in de hulpverlening ben gaan werken. Na mijn SPW en SPH opleiding eerst bij Tjallingahiem en later bij jeugdzorg en gezinsvoogdij als gezinsvoogd. Zo’n kleine twintig jaar. Daarna kostte het me teveel energie om het te blijven doen. Mijn twee zonen, die nu een eigen gezin hebben, zijn in Leeuwarden geboren. Mijn toenmalige partner kende ik al van jongs af aan, vanuit mijn vriendengroep. Leeuwarden bleef mijn stad, waar ik op verschillende plekken heb gewoond. Vanuit het Zenegroen ben ik in september naar Marsum verhuisd. De woning hier sprak me direct aan. Leuke uitstraling, mooie schuur, fijn uitzicht en mooi geprijsd. Het begin vond ik wel lastig. Je kent nog niemand en hebt nog niks opgebouwd. Je weet dan niet of je op zondag de ramen wel of niet kunt lappen. Ik heb Rudi Stuve, die ik ken als regisseur van een toneelstuk, maar even gebeld met de vraag of dat in Marsum wel zou kunnen. Gelukkig zou niemand daar raar van opkijken, begreep ik. Ik sta open voor vrijwilligerswerk. Net zoals eerder toen ik gastvrouw was bij de Kunstacademie en de vogelopvang. Ben me al wat aan het oriënteren. Een voornemen van me was om hier te gaan sporten. Ik sport nu bij Dolly, eerst nog individueel om wat op te bouwen. Later misschien in een groep. Grappig was dat toen ik hier net kwam wonen, ik een groep van Dolly buiten zag sporten. In de regen. Ik vond dat sneu en nodigde ze uit om allemaal bij mij in het hok te komen sporten. Ik had niet in de gaten dat Bootcamp juist in de buitenlucht plaatsvindt. Niemand ging dus op mijn aanbod in.
Ik heb er ook nog aan gedacht om een tijd met een camper rond te gaan trekken. Dat lijkt me ook prachtig, maar uiteindelijk toch gekozen om me hier eerst rustig te settelen. Ik mag graag mediteren. Dat kan ik beter op een andere tijd gaan doen, want geregeld komen dan juist de F-35’s over. Dat is op zo’n moment extra storend. Eerlijk gezegd vind ik het wel een indrukwekkend gezicht om ze zo laag te zien overkomen.
Mijn hobby’s zijn divers. Ik hou van meditatie, van het wereldnieuws, van mensen te ontmoeten, hou van dansen en zingen en sta open voor leuk vrijwilligerswerk. Als je wat voor me weet kun je altijd langskomen. Ik zeg dan niet direct ja of nee, wil het eerst tijdje proberen voordat ik een keuze maak. En waar ik ook van hou, is van Bingo spelen. Leuk voor jong en oud en vooral in de wintermaanden. Gebeurt dat hier in Marsum ook? Zijn er meer die dat leuk vinden?”