Op Startzondag jl. deelden we deze exegese: In Johannes 14, 6 staat het woord van Jezus: ‘Ik ben de weg, de waarheid en het leven.’ De apostel Johannes was een zeer dierbare en persoonlijke vriend van Jezus en uit de eerste hand vinden we in zijn evangelieboek de beroemde ‘ik-ben’ – citaten. Johannes plaatst die citaten in een bepaalde context en in Johannes 14 stelt hij deze drie: weg, waarheid en leven, naast elkaar. Waarom?
Het dogma dat Jezus ‘de waarheid’ is heeft in gelovig kader vaak geleid tot de misvatting dat Jezus zou willen dat we in hem geloven (een dogma dat de kerk niet slecht beviel). Maar Jezus herhaalt dat je niet in hem maar in God de Vader moet en mag geloven.
Hij voegt toe: ‘In mij zien jullie de Vader, want ik ben in de Vader.’ Om Jezus’ uitspraak, weg, waarheid en leven, te doorgronden kan het helpen om te beseffen dat Jezus en zijn leerlingen, vanzelfsprekend, opgroeiden in het Joodse geloof (zij zijn geen christenen).
De Amerikaanse rabbijn Jonathan Sacks biedt ons een verrassend inzicht in zijn meeslepende boeken over de Torah (J.Sacks: Verbond en dialoog, uitg. Skandalon).
Hij beschrijft de centrale plek van de uittocht uit de slavernij in Egypte en de daaropvolgende woestijnreis van veertig jaren, en hoe God in die woestijn aan Israël de Wet, de tien geboden, schonk. De Exodus en de Wet zijn de grondpijlers van het Joodse geloof.
Vanuit dat perspectief kun je Johannes 14, 6 als volgt begrijpen: De ‘weg’ is de uittocht en de woestijnreis, de ‘waarheid’ is de wet en het ‘leven’ is het beloofde land. Jezus’ toehoorders zullen dit meteen begrepen hebben, zoals zij ook zijn uitspraak ‘ik ben het licht der wereld’ meteen geassocieerd hebben met het licht dat God voor hen schiep (Genesis 1).
Wat is waarheid? verzucht Pilatus. Rabbijn Sacks geeft een boeiende uitleg bij die woestijnreis van Gods volk. Hij vraagt: waarom koos Mozes met het volk niet de kortste weg naar het beloofde land? Antwoord: Omdat ze dan hoogstwaarschijnlijk vrijwel meteen in een oorlog met de Filistijnen terecht zouden zijn gekomen en halsoverkop terug naar het ‘veilige’ Egypte zouden zijn gevlucht. Waarom veertig jaren in die woestijn? Antwoord: er moest blijkbaar een generatie overheen gaan om Israël te leren vertrouwen op de leiding en barmhartigheid van God de hemelse Vader. En: in de woestijn word je niet afgeleid en kun je je geheel openstellen voor de openbaring van Gods goede gaven. En zelfs dan was en is er geen garantie op succes, op een happy end. Mozes mocht na die barre woestijnreis het beloofde land niet binnen gaan, zijn geloof was niet sterk genoeg, hij moest genoegen nemen met een blik uit de verte op het land van melk en honing.
Misschien mogen u en ik die Mozes-ervaring koppelen aan het woord van Paulus, 1 Korintiërs 13: Nu zien we nog in een spiegel, in raadselen. En door te durven geloven in wat wij niet zien betreden wij volgens Jezus onze ‘zaligheid’.
Ds. Ulbe Tjallingii
Tsjerketsjinsten alle tsjinsten begjinne om 9.30 oere, oare tiden wurde oanjûn
9 oktober – Fryske tsjinst – Marsum Befêstiging amtsdragers
Ds. U. Tjallingii * 1e kollekte: Diakonij 2e kollekte: Tsjerke
Woensdag 2 november is het Allerzielen. Over heel de wereld gedenken mensen dan hun overleden dierbaren. Ook dit jaar staan in onze dorpen op die dag de kerkdeuren open voor alle dorpsgenoten die hun dierbaren willen gedenken.
Jong en oud is van harte welkom om woensdag 2 november tussen 19.00 en 20.00 uur naar de kerk te komen in Bitgum, Bitgummole, Marsum en Ingelum. Er branden kaarsen en er is koffie en thee.
Er is de mogelijkheid om, in informele setting, te praten over de dierbare die u ontvallen is, kort of langer geleden. Zijn of haar naam mag genoemd worden op deze plek die ruimte geeft aan verdriet en bezinning. Er is muziek, er zijn kaartjes met gedichten of gebeden, u kunt een kaarsje opsteken, kortom: stilstaan bij het leven van uw overleden dierbare, bij uw eigen leven en dat van mensen om u heen.
U kunt komen en gaan wanneer u wilt.
Vrijwilligers uit de dorpen maken dit initiatief mogelijk.