Al bijna twee jaar wonen ze nu alweer in Marsum. In het huis wat decennialang bewoond is geweest door de familie Effendi. Jhon Cabezas en Adriana Vasquez en dochter Emily Sofia Galindo. Spaanse namen omdat ze oorspronkelijk uit Colombia komen.
Het bevalt ons hier prima. Ja zegt dochter Emily, het strandje, een speeltuin tegenover ons huis en de school vlakbij is prachtig. En via school heeft Emily allemaal vriendjes. Ze heeft hier echt haar plekje gevonden. Het buitenspelen gaat hier veel gemakkelijker dan in Amsterdam, waar Adriana en Emily eerst woonden. Twee jaar geleden zijn ze samen met Jhon in Marsum komen wonen. Jhon was al bekend in Marsum. Hij voetbalde een kleine 20 jaar geleden een korte tijd bij het 1e elftal (“we werden toen kampioen op een van de Waddeneilanden; sterk elftal was er toen”). Vijf jaar geleden ging hij opnieuw bij Marsum voetballen. Een collega uit Marsum nam me hiernaartoe. Hij zei altijd: Jullie moeten hier gaan wonen. Jij past goed in Marsum en met voetbaltrainen is het veel gemakkelijker. Uiteindelijk is het er toch van gekomen. Jhon voetbalt nu nog. Niet meer in het 1e elftal. “Ik ben nu 40, dus een beetje rustiger tempo is nu prima”.
Ruim 20 jaar geleden kwam Jhon naar Nederland toe. Zijn moeder woonde in Leeuwarden. Die wilde hem graag bij zich hebben. Dat was wel even een cultuurschok. Ik moest eraan wennen dat hier alles geregeld was in Nederland. De eerste twee weken kreeg ik al vijftien brieven van allerlei instanties, terwijl ik in Colombia bijna nooit post ontving. Ik dacht toen wel van Jeetje, …..” Maar alles went. En nu vind ik het zelf wel prettig. Het is gewoon goed geregeld. De Friese cultuur is ook weer anders dan de Nederlandse. In Friesland is er een cultuur van: hard werken, niet zeuren en doorzetten. Ik heb eigenlijk altijd in Leeuwarden gewoond. Kortdurend even in een ander dorp, maar het beviel me daar minder goed. Marsum bevalt me beter. Hier is het meer levendig en heb je meer contacten met andere dorpsbewoners. Nederlands spreken gaat na twintig jaar goed en ook Fries lukt wel. Het begon met ierappels en siepels. Jhon werkt al 20 jaar als monteur in brandhaspels bij een bedrijf in Bitgummole.
Voor Adriana is het aangaan van contacten nu nog een beetje lastig, omdat zij de Nederlandse taal minder goed spreekt. Ze begrijpt het wel, maar terugpraten lukt nog niet. Ze woont ook minder lang in Nederland. Vier jaar geleden kwam ze met dochter Emily naar Amsterdam. Met wat taalhulp van Jhon vertelt Adriana: “Na twee jaar daar gewoond te hebben werd het dus Marsum. Eigenlijk een tweede cultuurverandering. Maar het bevalt goed. Lieve mensen hier en gezellig dorp. Wel wil ik graag meer contact hebben met dorpsbewoners. Dan leer ik de taal ook sneller. Nu hebben we thuis afgesproken dat we vaker Nederlands tegen elkaar spreken. Emily heeft het al snel geleerd op school. Kinderen leren het snel aan. Ze verstaat ook al Fries. Elke voetbalwedstrijd van Jhon ga ik mee. Daar leer ik ook wel mensen kennen. Ik zou best wat vrijwilligerswerk in het dorp willen doen. Meehelpen in het dorpshuis zou misschien wel wat zijn. Ook wil ik wel schoonmaakwerk doen. Dus mocht iemand nog wat zoeken? Van oorsprong ben ik kapster en pedicure en manicure. Ik hoop daar werk in te vinden. Nu ben ik daar nog voorzichtig in omdat ik de taal nog niet zo goed spreek”.
De woning moet nog verder opgeknapt worden. Er is al veel gebeurd, dat was ook hard nodig, maar het is nog niet af. We doen dat verspreid in de tijd. Dan verdelen we de kosten ook mooi.
Op de foto: Jhon, Adriana en Emily (en hond Nino).