Op een rustige novemberavond bellen we aan bij de familie Egberts, die hier in de Skoallestrjitte vanaf begin dit jaar wonen in hun gezellige huis. We worden verwacht en hartelijk ontvangen met koffie en wat lekkers. De hond van de familie herkent ons als vreemd volk, maar al snel mogen we hem een aai over zijn bol geven. Een Hollandse tongval verraadt een niet-Friese afkomst en we zijn derhalve benieuwd naar hun verhaal.
En dat komt snel. Hun boomlange zoon Jelle Egberts, (klinkt toch wel weer heel Fries), zit er ook gezellig bij. Hij is de enige van de drie kinderen die nog thuis woont. Met de nadruk op ‘nog’, want hij zit in de laatste fase van zijn opleiding tot hoofdagent in Drachten en hoopt daarna toe te treden tot een Fries korps. Want in Friesland wil hij zeker blijven! Hij was zes jaar toen hij vanuit het Zuid-Hollandse Ter Aar samen met zijn ouders en zusjes naar Friesland verhuisde. Het gezin kwam terecht in Berlikum waar zijn ouders in een tuinbouwbedrijf werkten. Alle kinderen zaten nog op de lagere school en de overgang naar Friesland heeft geen noemenswaardige problemen opgeleverd, gelukkig maar!
Het gezin genoot van de rust en de ruimte en raakte al snel ingeburgerd. Wat hun wel opviel waren de vele kransen in Berlikum, die ze niet goed wisten te plaatsen… Ze waren dan ook terecht gekomen in de kaatshoek van Friesland! Dat was het jaar 2000. En nu in 2014 zijn ze neergestreken in het mooie Marsum! Naast onze Friese troubadour Pieter Wilkens. Lenie Egberts werkt inmiddels bij buurtzorg en Sjon werkt nog steeds in Berlikum. Hun gezellige huis in Marsum is wat kleiner, maar met een mooie zonnige tuin. Lenie en Sjon komen er na hun werk heerlijk tot rust. ‘’Ik heb hier veel minder werk’’, zegt Lenie. Verder vinden ze het hier leuk, omdat er van alles om hen heen woont. Jong, oud en ook een stad dicht in de buurt. Wat ze wel ervaren is het feit dat ze sinds ze in Friesland wonen niet meer iedere verjaardag kunnen meepikken van de familie. Beiden hebben veel broers en zussen, die op hun beurt ook weer kinderen hebben. Daar hebben ze zich inmiddels bij neergelegd, er zijn nog genoeg contactmomenten en zo ver naar Zuid-Holland is het nu ook weer niet. Eigenlijk, verklappen ze, zijn ze blij als ze na een familiebezoekje de Friese kant van de Afsluitdijk weer naderen. ‘Ha weer thuis’, voelen ze dan. Ze weten het zeker: wij blijven in Friesland! De Friese taal beheersen ze passief, ze verstaan het prima, en hun kinderen wonen hier ook. Sjon fietst veel en kent Friesland ook vanaf de pedalen, en Lenie wandelt graag. Zoon Jelle wil na een schouderblessure het kaatsen weer oppakken, jawel! Verder geeft Lenie aan dat ze zo af en toe wel als vrijwilligster in het dorpshuis wil komen helpen. Wat een leuke positieve mensen zijn dit! Zij zijn blij met Marsum en wij met hen. Wolkom, soe ik sizze!