Een aantal maanden geleden waren we op bezoek bij de buren en nu bellen we aan bij Johan Willem en Elisabeth van Heumen, die samen met hun peuterdochtertje Isabella zijn komen te wonen in de Skoallestrjitte.
Een tijdje terug op weg naar de slager zag ik Elisabeth zitten en ben er toen maar even heengegaan met de vraag of ze door een kennismakingsgesprekje misschien mee wilden werken aan een stukje voor de Marsumer website. Nou, dat was geen probleem en we trokken onze agenda’s onder het toeziend oog van een nieuwsgierige kleine Isabella.
Tjeetje! Wat ben jij lang Johan Willem! Hij komt vanuit de achtertuin naar voren gelopen, waar Greetje , Elisabeth en ik al een babbeltje maken over het pas gekochte huis. Nu is Johan Willem niet bepaald een onbekende in Marsum, hij is er opgegroeid en heeft jaren geleden als toen nog klein peuterbaasje bij mij in het peuterklasje gezeten. Wat een verschil! Nu zelf vader van een peuterdochtertje.
Binnen is er koffie in hun gezellige huiskamer. Ook hier is er al het een en ander met liefde aangepakt door de heer des huizes zelf. Al doende leert men en het is het tweede huis wat hij heeft aangepakt. Eerder woonde het stel in Beetgum waar Johan Willem eerst alleen woonde en na aankoop het huisje heel gezellig heeft verbouwd. Na verloop van tijd kwam Elisabeth erbij wonen en samen kregen ze er Isabella.
Het was al een hele verandering voor Elisabeth. Zelf is ze opgegroeid in het Noordoosten van onze provincie. Ze woonde o.a. in Anjum en Morra. Het 50 vierkante meter grote huisje was dan wel schattig, maar het moest nu toch wel verbouwd worden. Gelukkig zat er een hele lap tuin bij.
Maar alles bij elkaar gerekend en na de nodige overdenkingen kwamen ze toch tot de conclusie dat het misschien toch handiger zou zijn om elders een ander huis te kopen. Een leuke fase breekt dan aan, eentje van wat hoe en vooral….waar? Duidelijk is dan wel dat het een mooie tuin moet hebben en een schuur en plaats voor de aanhangwagen. Verder zal Johan Willem weer het nodige zelf kunnen doen, hij werkt ten slotte in een bouwmarkt in Franeker. En Elisabeth droomt van een mooie keuken, zij werkt in de keukenbranche.
Maar… ze wil beslist niet naar … Marsum! O jee en laat Johan Willem daar nu juist een prachtig huis gezien hebben?! Tja, dat vraagt enige tact. Hij beslist dat hij haar eerst het huis op de computer laat zien zonder te zeggen waar het staat. Dat plannetje valt goed, want Elisabeth vindt het huis er heel gezellig uitzien… de tuin… de schuur.. ruimte voor de aanhangwagen en er kan een mooie keuken in.
Tja Johan Willem, waar staat het dan?? Marsum?! Toch maar even een afspraak gemaakt.
En verkocht waren ze, en daarmee even later ook het huis. Op mijn vraag hoe het haar nu bevalt? Och prima! Ze hoopt hier met hun gezinnetje nog lang te wonen. Ze verwacht dat als straks Isabella naar de peuterschool gaat ze steeds meer mensen zal leren kennen. Bovendien kent Johan Willem hier natuurlijk veel mensen en haar schoonouders wonen hier. Ze zijn graag thuis en vieren hun vakanties graag in Nederland. Momenteel is de sprookjescamping in trek bij de kleine meid. Het verenigingsleven is door de wederzijdse druktes nog niet aan bod gekomen, maar dat kan natuurlijk nog komen, hun insteek is positief. En Marsum kan weer blij zijn met weer een fijn gezinnetje in hun midden.